Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010
Γαμήλιο Εμβατήριο (1969) του Άγγελου Τερζάκη
Δημιουργός της γενιάς του 1930, στη διάρκεια αυτής της «θεμελιώδους», καθοριστικής σημασίας για τη διαμόρφωση και εξέλιξη του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού - σε όλους τους τομείς της Τέχνης - δεκαετίας, για την ακρίβεια στα 1937, ο 30χρονος τότε Αγγελος Τερζάκης, γράφει το δεύτερο θεατρικό του έργο, το «Γαμήλιο εμβατήριο». Το έργο (το 1938 ο Τερζάκης ξαναδούλεψε τη δεύτερη και τρίτη πράξη και το ανέβασε ο θίασος της Μ. Κοτοπούλη), είναι ένα αυθεντικής ελληνικής «ταυτότητας» ρεαλιστικό, ποιητικής ατμόσφαιρας οικογενειακό δράμα, που «καθρεφτίζει» την ταξική δομή, τα ήθη, τις αξίες, αντιλήψεις, συμπεριφορές της ελληνικής κοινωνίας στο μεσοπόλεμο.
Υπόθεση: Χώρος δράσης του έργου είναι μια επαρχία και το σπίτι μιας άλλοτε πλούσιας, ονομαστής, με κοινωνικά αξιώματα, πτωχευμένης πλέον οικογένειας. Μια χήρα μάνα, με ελάχιστη πια ακίνητη περιουσία, με τέσσερις κόρες, ένα γιο φευγάτο χρόνια, άγνωστο πού και μόνο «προστάτη» τον αδελφό της, έναν αρπακτικό, αλλά αποτυχημένο πολιτευόμενο. Το να βρει γαμπρό, στη μικρή επαρχία, η πρωτότοκη κόρη είναι ουτοπία. Θεωρείται ήδη «γεροντοκόρη». Τη μοίρα της ακολουθεί και η δευτερότοκη. Η τριτότοκη, εικοσάχρονη περίπου, που περιφρονεί τον έρωτα του συνεσταλμένου επαρχιώτη δασκαλάκου, συνειδητοποιεί ότι μόνο αν μάθει μια δουλιά και φύγει για να εργαστεί στην πρωτεύουσα, μπορεί να ξεφύγει από την κλειστή κοινωνία της και ίσως να παντρευτεί, αλλά συντρίβεται από έναν απατεώνα Αθηναίο που της πούλησε έρωτα αλλά την εγκατέλειψε. Η μικρότερη, γυμνασιοκόριτσο ακόμη, με το οποίο είναι ερωτευμένος ένας φυματικός αιώνιος φοιτητής, θα συντριβεί όπως και όλες οι αδελφές με τον ερχομό του - χαρτοπαίκτη όπως αποδείχνεται - αδελφού τους, ο οποίος με τη νοοτροπία ότι ο άνδρας (ο πατέρας και μετά ο γιος) είναι ο «αρχηγός της οικογένειας», αδίστακτα θα πουλήσει το μοναδικό πια χωράφι -πηγή επιβίωσης της μάνας και των θυγατέρων της.
Σκηνοθεσία: Κώστας Μιχαηλίδης
Παίζουν: Μαρία Σκούντζου, Ελένη Ερήμου, Βαγγέλης Τραϊφόρος, Λουίζα Ποδηματά, Ελένη Ζαφειρίου, Ελένη Χαλκούση, Γιάννης Αργύρης, Χάρης Παναγιώτου, Σπύρος Ολύμπιος, Δώρα Μπαλάσκα, Γιώργος Τζώρτζης
Πιστεύω ότι σε αυτό το έργο ο Τερζάκης "κλείνει το μάτι" στο Λόρκα. Σαφείς οι ομοιότητες με το "Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμα" του Ισπανού συγγραφέα. Άλλωστε ο Τερζάκης, ως διευθυντής δραματολογίου του Οργανισμού Εθνικού Θεάτρου, είχε επιμεληθεί το πρόγραμμα της Θεατρικής Παράστασης του έργου του Λόρκα, το 1962. Βασιλική Νίκα
Υπόθεση: Χώρος δράσης του έργου είναι μια επαρχία και το σπίτι μιας άλλοτε πλούσιας, ονομαστής, με κοινωνικά αξιώματα, πτωχευμένης πλέον οικογένειας. Μια χήρα μάνα, με ελάχιστη πια ακίνητη περιουσία, με τέσσερις κόρες, ένα γιο φευγάτο χρόνια, άγνωστο πού και μόνο «προστάτη» τον αδελφό της, έναν αρπακτικό, αλλά αποτυχημένο πολιτευόμενο. Το να βρει γαμπρό, στη μικρή επαρχία, η πρωτότοκη κόρη είναι ουτοπία. Θεωρείται ήδη «γεροντοκόρη». Τη μοίρα της ακολουθεί και η δευτερότοκη. Η τριτότοκη, εικοσάχρονη περίπου, που περιφρονεί τον έρωτα του συνεσταλμένου επαρχιώτη δασκαλάκου, συνειδητοποιεί ότι μόνο αν μάθει μια δουλιά και φύγει για να εργαστεί στην πρωτεύουσα, μπορεί να ξεφύγει από την κλειστή κοινωνία της και ίσως να παντρευτεί, αλλά συντρίβεται από έναν απατεώνα Αθηναίο που της πούλησε έρωτα αλλά την εγκατέλειψε. Η μικρότερη, γυμνασιοκόριτσο ακόμη, με το οποίο είναι ερωτευμένος ένας φυματικός αιώνιος φοιτητής, θα συντριβεί όπως και όλες οι αδελφές με τον ερχομό του - χαρτοπαίκτη όπως αποδείχνεται - αδελφού τους, ο οποίος με τη νοοτροπία ότι ο άνδρας (ο πατέρας και μετά ο γιος) είναι ο «αρχηγός της οικογένειας», αδίστακτα θα πουλήσει το μοναδικό πια χωράφι -πηγή επιβίωσης της μάνας και των θυγατέρων της.
Σκηνοθεσία: Κώστας Μιχαηλίδης
Παίζουν: Μαρία Σκούντζου, Ελένη Ερήμου, Βαγγέλης Τραϊφόρος, Λουίζα Ποδηματά, Ελένη Ζαφειρίου, Ελένη Χαλκούση, Γιάννης Αργύρης, Χάρης Παναγιώτου, Σπύρος Ολύμπιος, Δώρα Μπαλάσκα, Γιώργος Τζώρτζης
Πιστεύω ότι σε αυτό το έργο ο Τερζάκης "κλείνει το μάτι" στο Λόρκα. Σαφείς οι ομοιότητες με το "Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμα" του Ισπανού συγγραφέα. Άλλωστε ο Τερζάκης, ως διευθυντής δραματολογίου του Οργανισμού Εθνικού Θεάτρου, είχε επιμεληθεί το πρόγραμμα της Θεατρικής Παράστασης του έργου του Λόρκα, το 1962. Βασιλική Νίκα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλια:
Γνωρίζετε αν θα μπορούσα να βρω το πλήρες κείμενο του έργου στο Ίντερνετ;
Δημοσίευση σχολίου