Τα στοιχεία που μας ενδιαφέρουν είναι: 1.Τίτλος του έργου 2.Συντελεστές (ηθοποιοί που έπαιξαν στο ραδιόφωνο, σκηνοθέτες κλπ) 3.Υπόθεση 4.Κάτι άλλο που εσείς θα μας προτείνετε


Διευκρινίζουμε ότι δεν θα υπάρχουν σύνδεσμοι (links) για τα έργα αυτά τα οποία όποιος θέλει μπορεί να τα προμηθευτεί από τα σημεία διάθεση της Ραδιοτηλεόρασης. ......................................... Επιστροφή στο Radio Theatre



Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ


ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ - Τετάρτη, 23 Μαρτίου, 2011
«Το Τρίτο Κουδούνι», το θέατρο στο ραδιόφωνο του Δευτέρου Προγράμματος 103,7
Επιμέλεια-Παραγωγή εκπομπής: Γιώργος Ν. Ευσταθίου

Από τη Δευτέρα 28 Μαρτίου, μια νέα σειρά εκπομπών θα αρχίσει να μεταδίδεται από το Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7, με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ».
ΩΡΑ 21.00-23.00
Πρόκειται ουσιαστικά για το ζωντάνεμα μιας παλιάς κι αγαπημένης «συνήθειας» των ακροατών να απολαμβάνουν, όταν οι αντικειμενικές δυσκολίες ή οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν, τη μαγεία του θεάτρου μέσω του ραδιοφώνου।


Ακριβώς γι αυτό, επιλέξαμε από το σύγχρονο ρεπερτόριο να σας παρουσιάσουμε μια σειρά σημαντικών έργων, Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, όπως του Δημήτρη Δημητριάδη «Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών», (σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη με τους Κατερίνα Διδασκάλου, Στεφανία Γουλιώτη, Γιάννο Περλέγκα και Γιάννη Χαρτοδιπλωμένο) ή του Μάριου Ποντίκα «0 δολοφόνος του Λάϊου και τα κοράκια», ( σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη με τον Δημήτρη Καταλειφό και την Ράνια Οικονομίδου) κ.α. και ξένων, όπως του Ισπανού Jose Sanchis Sinistera «Η πολιορκία του Λενινγκραντ», (σε σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρή με τις Αντιγόνη Βαλάκου και Μάγια Λυμπεροπούλου) ή της Pierrete Dupoyet «Τζελσομίνα», (σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου με την Ολια Λαζαρίδου).


Ηχογραφήσαμε επίσης για να σας μεταδώσουμε, παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας, την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία - ερμηνεία του Λευτέρη Βογιατζή (Κρέοντα), Αμαλία Μουτούση (Αντιγόνη), Νίκο Κουρή (Αίμονα), Εύη Σαουλίδου (Ισμήνη) και τους Δημήτρη Ημελλο, Αγλαϊα Παππά, Αλεξία Καλτσίκη, Νικόλα Παπαγιάννη και Ρηνιώ Κυριαζή, από το Θέατρο Πέτρας,14 και 15 Ιουλίου 2007. Το έργο «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία - ερμηνεία του Βασίλη Παπαβασιλείου από το Θέατρο των Βράχων - Μελίνα Μερκούρη, 12 και 13 Ιουνίου 2009.


Επίσης, τρία έργα σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη. «Ιχνευτές» του Σοφοκλή (2011), «Το μόνον της ζωής μου ταξείδιον» του Γεωργίου Βιζυηνού (2011) και την παράσταση «Ταξιδεύοντας με τον Παναΐτ Ιστράτι» με την ερμηνεία του σκηνοθέτη, όπως παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στις 22 Δεκεμβρίου 2010.
Κι όλα αυτά είναι μόνον η αρχή! Γιατί στη συνέχεια, θα ακολουθήσουν εξ ίσου σημαντικές προτάσεις για τους φίλους ακροατές και φανατικούς λάτρεις του θεάτρου.
Η «Ιλιάδα Α Ω» σε μετάφραση Δημήτρη Μαρωνίτη με την ερμηνεία 24 πρωταγωνιστριών, μία για κάθε ραψωδία, (Λυδία Κονιόρδου, Στεφανία Γουλιώτη, Εύα Κοταμανίδου, Ρένη Πιττακή, Ράνια Οικονομίδου, Φιλαρέτη Κομνηνού, Κάτια Δανδουλάκη, Πέμυ Ζούνη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Λήδα Πρωτοψάλτη, Θέμις Μπαζάκα, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μάγια Λυμπεροπούλου, Μαρία Σκουλά, Δήμητρα Χατούπη, Μαρία Πρωτόπαππα, Λένα Κιτσοπούλου, Ελένη Κοκκίδου, Άννα Μάσχα Λυδία Φωτοπούλου, Μαρία Ναυπλιώτου, Ρούλα Πατεράκη, Όλια Λαζαρίδου, Αμαλία Μουτούση), που με το κύρος και την σκηνική τους γοητεία ζωντάνευαν κάθε πέμπτη στο Εθνικό, τον επικό λόγο του Ομήρου, (Οκτώβριος 2010 Απρίλιος 2011). Ο κύκλος ήταν μία προσφορά του Δημήτρη Μαρωνίτη και των ηθοποιών προς το κοινό του Εθνικού Θεάτρου και μια σπάνια ευκαιρία να απολαύσουμε όλοι μας πλέον, μέσω του Δευτέρου Προγράμματος, ένα κείμενο ανεκτίμητης αξίας σε μια καινούργια μετάφραση, που ήδη έχει προκαλέσει αίσθηση

http://www.e-tetradio.gr/ar4832el_theatrostodeyteroprogramma.html
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΕΛΛΕΫ

Χρονολογία Ηχογράφησης 30 Νοεμβρίου 1962

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΜΗΝΑΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ,
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ,
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ,

Παίζουν οι ηθοποιοί: ΓΚΙΚΑΣ ΜΠΙΝΙΑΡΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΚΑΣ, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΦΕΙΑΣ, ΕΛΛΗ ΒΟΖΙΚΙΑΔΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΡΤΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΛΟΥΤΗΣ, ΘΟΔΩΡΟΣ ΕΞΑΡΧΟΣ, ΜΑΡΙΑ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗ, ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΑΡΛΗΣ, ΘΑΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΗΣ, ΤΡΥΦΩΝ ΚΑΡΑΤΖΑΣ, ΜΑΤΙΝΑ ΚΑΡΡΑ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ, ΣΠΥΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πέρσι Σέλει,Άγγλος ποιητής:
Καταγόμαστε από τους Έλληνες πολιτιστικά, οι νόμοι μας, οι επιστήμες μας,
οι τέχνες μας έχουν τις ρίζες τους στην ένδοξη Ελλάδα.

Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ / Percy Bysshe Shelley (4 Αυγ. 1792 - 8 Ιουλ. 1822)
Ο Άγγλος ρομαντικός λυρικός ποιητής Πέρσυ Μπυς Σέλεϋ (Percy Bysshe Shelley) γεννήθηκε το 1792 στο Φηλντ Πλέις, κοντά στο Χόρσαμ του Σάσεξ, και βρήκε τον θάνατο από πνιγμό στη θάλασσα, στα ανοιχτά του Λιβόρνο, το 1822. Έγραψε τα περισσότερα ποιητικά του έργα, μεταξύ των οποίων τα Προμηθεύς Λυόμενος (Prometheus Unbound), Οι Τσέντσι(The Cenci), Αδωναϊς, μια ελεγεία για τον θάνατο του Τζων Κητς (Adonais: an Elegy on the Death of John Keats), Σε έναν κορυδαλλό (Το a Skylark), το σύννεφο (The Cloud), μετά το 1818, κατά την παραμονή του στην Ιταλία.

Από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για τη λεπτότητα του συναισθηματικού του κόσμου και την πρωτοτυπία των ιδεών του. Αυτά τα χαρακτηριστικά του, σε συνδυασμό με την εξαίρετη κυριαρχία στα εκφραστικά του μέσα, του προσέδωσαν ιδιαίτερη θέση στην αγγλική λογοτεχνία. Αφιέρωσε τη σύντομη ζωή του στα ιδεώδη της ειρήνης, της αφελφοσύνης και της αγάπης ανάμεσα στα άτομα και στην ανθρωπότητα στο σύνολό της. Η δύναμη και τα ιδεώδη του ήταν συχνά πολύ προωθημένα σε σχέση με τα βιώματα της καθημερινής εμπειρίας του, με αποτέλεσμα τόσο ο ίδιος όσο και οι οικείοι του να υποφέρουν. Από τον πόνο όμως αντλούσε τη δύναμη η οποία διαπερνούσε και την ποίησή του.

Από το 1804 ως το 1808 σπούδασε στο Ήτον και τον Οκτώβριο του 1810 άρχισε να φοιτά στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο της Οξφόρδης όπου συνδέθηκε με στενή φιλία με έναν συμφοιτητή του και μετέπειτα βιογράφο του, τον Τόμας Τζέφερσον Χογκ. Διακρίνονταν και οι δυο για την εκκεντρικότητά τους και συμμερίζονταν τους ίδιους ενθουσιασμούς. Ένιωθαν ευτυχισμένοι με τις σπουδές τους και υπήρξε γι΄αυτούς μεγάλο πλήγμα η αποβολή τους από το κολλέγιο όταν αρνούμενοι να απολογηθούν για ένα φυλλάδιό τους με τίτλο Η αναγκαιότητα του Αθεϊσμού, το οποίο το έστειλαν σε επισκόπους, αρχιεπισκόπους και διευθυντές κολλεγίων. Μετά το γεγονός αυτό έφυγαν τον Μάρτιο του 1811 για το Λονδίνο.

Τον Φεβρουάριο του 1813 ολοκλήρωσε το πρώτο μεγάλο ποιήμα του με τίτλο Βασίλισσα Μαμπ (Queen Mab). Το έργο αυτό αποτελεί την ποιητική σύνοψη της πνευματικής διαμόρφωσης του Σέλεϋ αυτή την περίοδο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό, από βιογραφικής πλευράς, διότι εκφράζει πλήρως όλες τις βασικές του αντιλήψεις. Επειδή κανένας εκδότης δεν ήταν διατεθειμένος να το εκδώσει αναλαμβάνοντας τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης δίωξής του, ο Σέλεϋ το τύπωσε ιδιωτικά και χάρισε τα αντίτυπα στους φίλους του.

Το 1816 ο Σέλεϋ έγραψε το μεγάλο ποίημά του με τίτλο Αλάστωρ ή το πνεύμα της μοναξιάς (Alastor or, The Spirit of Solitude), εκδόθηκε μαζί με ορισμένα μικρά ποιήματα.

Το 1818 έγραψε το μεγαλύτερο ποίημάτου με τίτλο Λάων και Κύθνα (Laon and Cythna), το οποίο αργότερα τιτλοφόρησε Η εξέγερση του Ισλάμ (The Revolt of Islam,) Αργότερα έγραψε ή τροποποίησε το ποιήμα Τζούλιαν και Μάνταλο (Julian and Maddalo), ορισμένα από τα ¨πιο θλιμμένα" ποιήματά του, καθώς και την πρώτη πράξη του έργου του Προμηθέας Λυόμενος, το οποίο συνέχισε το επόμενο καλοκαίρι στις Θέρμες του Καρακάλλα στη Ρώμη, όπου άρχισε να γράφει το δράμα του Οι Τσεντσι (The Cenci).

Ο Σέλεϋ μετέβη στην Πίζα. Σύντομα, γύρω του δημιουργήθηκε ο επιλεγόμενος ¨κύκλος της Πίζας", ένας κύκλος επιφανών ΄Αγγλων, Ιρλανδών, Ιταλών και Ελλήνων (μεταξύ των οποίων ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος), στους οποίους προστέθηκε τον επόμενο χρόνο ο Μπάϊρον. Ο φιλελληνισμός του Σέλεϋ εκφράστηκε στο λυρικό δράμα με τίτλο Ελλάς (Hellas1822), έναν χαρμόσυνο παιάνα στον οποίο η απελευθερωμένη Ελλάδα παρουσιαζόταν ως σύμβολο και πηγή της κληρονομιάς ολόκληρου του δυτικού πολιτισμού. Ο ίδιος έλεγε οτι είχε εμπνευσθεί το έργο από τους Πέρσες του Αισχύλου. Την περίοδο αυτή έγραψε επίσης ένα πεζό με τίτλο Μια υπεράσπιση της ποίησης (A defence of Poetry,1821, εκδόθηκε το 1840) και το μεγάλο ποιήμα Επιψυχίδιον (Epipsychdion, 1821). Ο θάνατος του φίλου του Τζων Κητς του ενέπνευσε το ποίημα Αδωναϊς (Adonais, 1821). Παράλληλα, είχε διατυπώσει τις πολιτικές του απόψεις το 1819 σε ένα φυλλάδιο με τίτλο Μια φιλοσοφική άποψη για τη μεταρρύθμιση (A Philosophical View of Roform), το οποίο όμως δεν εκδόθηκε παρά μόνο το 1920.

Μετά το θάνατό του η Μαίρη Σέλεϋ αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή της στην ταξινόμηση τη διατήρηση και την έκδοση των έργων του και να γράψει τη βιογραφία του.

Πηγή: Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα
Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

27 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.) Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα ΜΜΕ σε όλον τον κόσμο. Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράφει οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολιβιέ, Ζαν Λουι Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκινο Βισκόντι, Μάρτιν Εσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριαν Μνουσκιν, Ρομπέρ Λεπαζ, Αουγκούστο Μποαλ κ.α.

Φέτος το μήνυμα έγραψε η θεατρική συγγραφέας, ηθοποιός. σκηνοθέτιδα και ακαδημαϊκός θεάτρου . Jessica A. Kaahwa, από την Ουγκάντα.

Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας θεάτρου
2011

Μια θεώρηση για το θέατρο στην υπηρεσία της ανθρωπότητας
Jessica A. Kaahwa

Η σημερινή συνάθροιση είναι μια αληθινή αντανάκλαση της απέραντης δυναμικής του θεάτρου στην κινητοποίηση των κοινοτήτων και τη γεφύρωση των διαχωρισμών Σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι το θέατρο θα μπορούσε να είναι ένα ισχυρό εργαλείο για ειρήνη και συμφιλίωση; Ενώ τα έθνη ξοδεύουν τεραστία ποσά για ειρηνευτικές αποστολές σε περιοχές συγκρούσεων στον κόσμο δεν δίνουν τη δέουσα προσοχή στο θέατρο ως εναλλακτικού μέσου μετατροπής και διαχείρισης των συγκρούσεων Πώς μπορούν οι πολίτες της μητέρας γης να πετύχουν την παγκόσμια ειρήνη όταν τα εργαλεία που χρησιμοποιούν προέρχονται από εξωτερικές και προφανώς καταπιεστικές δυνάμεις;
Το θέατρο διεισδύει ανεπαίσθητα στη φοβισμένη και καχύποπτη ανθρώπινη ψυχή μεταβαλλόντας την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και ανοίγοντας έναν κόσμο επιλογών για το άτομο και συνεπώς την κοινότητα Μπορεί να δώσει νόημα στις καθημερινές πραγματικότητες προλαμβάνοντας ένα αβέβαιο μέλλον. Έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί με την πολιτική και κοινωνική πλευρά των ανθρώπινων καταστάσεων με απλούς και ευθείς τρόπους. Επειδή είναι περιεκτική τέχνη το θέατρο προσφέρει μια εμπειρία ικανή να υπερβεί προηγούμενες παρανοήσεις.
Επιπρόσθετα. το θέατρο είναι ένα αποδεδειγμένο μέσο προβολής και προώθησης ιδεών τις οποίες συλλογικά υποστηρίζουμε και για τις οποίες είμαστε πρόθυμοι να αγωνιστούμε όταν παραβιάζονται Για να μπορούμε να προσβλέπουμε σε ένα ειρηνικό μέλλον, θα πρέπει οι ίδιοι να κάνουμε την αρχή χρησιμοποιώντας ειρηνικά μέσα που στοχεύουν στην αναζήτηση της κατανόησης. του σεβασμού και της αναγνώρισης της συμβολής του καθενός από μας στην προσπάθεια για επίτευξη της ειρήνης. Το θέατρο είναι εκείνη η παγκόσμια γλώσσα με την οποία μπορούμε να προωθούμε μηνύματα ειρήνης και συμφιλίωσης.
Εμπλέκοντας ενεργά το κοινό το θέατρο μπορεί να ωθήσει πολλούς ανθρώπους να αποδομήσουν παλιές αντιλήψεις Με αυτόν τον τρόπο δίνει στο άτομο την ευκαιρια της αναγέννησης. που τον καθιστα ικανο να κανει επιλογές βασισμένες σε ανανεωμένη γνώση και πραγματικότητα Για να επιτύχει το θέατρο. μαζι με τις αλλες τέχνες. θα πρέπει να προχωρήσουμε τολμηρα στην ενσωμάτωση του στην καθημερινή μας ζωή για την αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων συγκρούσεως και ειρήνης.
Για την εφαρμογή του κοινωνικού μετασχηματισμού και της αναμορφωσης των κοινοτήτων το θέατρο ήδη υπάρχει σε κατεστραμμένες από τον πόλεμο περιοχές και ανάμεσα σε πληθυσμούς οι όποιοι διαχρονικά υποφέρουν από τη φτώχια ή τις ασθένειες Οι περιπτώσεις επιτυχούς παρέμβασης του θεάτρου στην κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση του κοινού για τη στήριξη των θυμάτων του πολέμου αυξάνονται διαρκώς Οι πολιτιστικές πλατφόρμες. όπως το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου το οποίο έχει ως στόχο «την εδραίωση της ειρήνης και φιλίας μεταξύ των ανθρώπων». ενεργοποιούνται ήδη Σε μια εποχή σαν τη δική μας που γνωρίζουμε τη δύναμη του θεάτρου. είναι παρωδία να σωπαίνουμε και να αφήνουμε αυτούς που κρατούν τα όπλα και αυτούς που αμολούν τις βόμβες να είναι οι ειρηνοποιοί του κόσμου μας. Πώς είναι δυνατό τα εργαλεία της αποξένωσης. που πιθανότατα τη διπλασιάζουν. να είναι όργανα ειρήνης και συμφιλίωσης;
Σε αυτήν την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου σας παροτρύνω να συλλογιστείτε αυτό το ενδεχόμενο και να προωθήσετε το θέατρο ως ένα καθολικό εργαλείο για διάλογο, κοινωνική αλλαγή και μεταρρύθμιση. Ενώ τα Ηνωμένα Έθνη ξοδεύουν κολοσσιαία χρηματικά ποσά για ειρηνευτικές αποστολές σε όλο τον κόσμο με τη χρήση των οπλών. το θέατρο αποτελεί μιαν αυθόρμητη. ανθρώπινη. οικονομικότερη και με διάφορα ισχυρότερη εναλλακτική λύση. Αν και μπορεί να μην είναι η μοναδική απάντηση στην επίτευξη του στόχου της ειρήνης, το θέατρο θα πρέπει οπωσδήποτε να χρησιμοποιηθεί ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο στις ειρηνευτικές αποστολές.

Jessica A. Kaahwa

Θεατρική συγγραφέας. ηθοποιός. σκηνοθέτιδα. ακαδημαϊκός θεάτρου

Η Jessica A. Kaahwa δεν είναι μονό μια καταξιωμένη θεατρική συγγραφέας. ηθοποιός. σκηνοθέτιδα και ακαδημαϊκός θεάτρου είναι εξίσου καταξιωμένη διεθνώς για την ανθρωπιστική δράση της. Έχει πάρει πολλές υποτροφίες. συμπεριλαμβανομένης της Fulbright και βραβεία για να συνεχίσει την έρευνα και εργασία της στη χρήση του θεάτρου και των μέσων επικοινωνίας ως εποικοδομητικών δυνάμεων σε ζώνες αντιπαραθέσεως και για τη βελτίωση της υγείας.

Η Jessica A. Kaahwa είναι σήμερα λέκτορας στα τμήματα μουσικής χορού και δράματος στο Πανεπιστήμιο Makerere στην Ουγκάντα, από όπου έχει πάρει το μεταπτυχιακό της δίπλωμα. Έχει ταξιδέψει πολύ και έχει πάρει το πρώτο της πτυχίο στο Πανεπιστήμιο Benin στη Νιγηρία Το 2001 πήρε το PhD της στην ιστορία Θεάτρου, τη Θεωρία και την Κριτική από το Πανεπιστήμιο Μαrγlαηd, στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Jessica A. Kaahwa έγραφε πάνω από δεκαπέντε θεατρικά έργα για το θέατρο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, συμπεριλαμβανομένων των CORNERSTONE [Ακρογωνιαίος Λίθος], DOG-BITE JUSTICE [Σκυλίσια Δικαιοσύνη] PARADSE FOR EVER [Για Πάντα Παράδεισος], ECHOES OF PEACE [Ηχώ Ειρήνης] και DRUS OF FREEDOM [Τύμπανα Ελευθερίας] Έχει σκηνοθετήσει και ερμηνεύσει πολλά ατό τα έργα της. Μερικά από τα έργα αυτά είναι: Βασιλιάς Λήρ του Σαίξπηρ, Μάνα Κουράγιο του Μπέρτα Μπρεχτ (το οποίο περιόδευση στη Νότιο Αφρική και την Ουάσιγκτον» και σε συνεργασία σκηνοθέτησε το SOLDIES TALE [ιστορία του Στρατιώτη] του IGOR STRAVINSKY Έχει ερμηνεύσει ρόλους στα Ακρογωνιαίος Λίθος, THINGS MEN DO [Ανθρώπινες Πράξεις] της ROSE MBOWA, OUR HUSBAND HAS GONE MAD [Ο άντρας μας τρελάθηκε] της OLA ROTIMI, DEATH AND KINGS HORSEMAN [Θάνατος και ο ιππέας του Βασιλιά] του WOLE SOYINKA και NO MORE OIL BOOK [Οχι άλλο Βιβλίο Λαδιού] της TUNDE FATUNDE.
Μια ισχυρή συνήγορος των ανθρώπινων δικαιωμάτων. της χρηστής διακυβέρνησης και ανάπτυξης, η Jessica A. Kaahwa υφάνει αδυσώπητα τη φωνή της για την ισότητα των φύλων, την ειρήνη και την επικοινωνία σε συνθήκες αντιπαραθέσεως Έχει επίσης ενορχηστρώσει πολλές εθνικές και διεθνείς πρωτοβουλίες που χρησιμοποίησαν το θέατρο ως μέσο ανάπτυξης και συνεχίζει την έρευνα της για τις πολλαπλές εφαρμογές του θεάτρου σε όλες τις όφεις της κοινωνίας. Έχει δημοσιεύσει συγγράμματα και εγχειρίδια επάνω σε αυτά τα θέματα σε διεθνές επίπεδο και έχει διοργανώσει πολλά εκπαιδευτικά εργαστήρια για διεθνείς και εθνικούς οργανισμούς καθώς και πολλά ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Η Jessica A. Kaahwa είναι ισχυρή οπαδός της «βιωματικής μάθησης», Οι ανθρωπιστικές της δράσης συμπεριλαμβάνουν επίσης την ίδρυση ενός κέντρου για ορφανά παιδία στη φάρμα της στην Ουγκάντα, όπου ξοδεύει πολύ από τον ελεύθερο χρόνο της μαζί τους με στόχο να τα βοηθήσει να ξανακερδίσουν το αίσθημα ότι ανήκουν κάπου και ότι είναι ασφαλείς
Η Jessica A. Kaahwa μιλά αγγλικά, γαλλικά, σουαχίλι και τις περισσότερες γλώσσες μπαντού μέσα και γύρω από την Ουγκάντα (μιλά απταίστως τα RUNYAKITARA.

[μτφ Αγγέλα Χριστοφίδου, Κυπριακό Κέντρο του Δ.Ι.Θ.]

ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ του Αντον Τσέχωφ

Πρώτη εκπομπή: 4 Αυγούστου 1978
Επαναληπτικές εκπομπές: 20 Ιουλίου 1994, 7 Φεβρουαρίου 1996

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Αντώνης Δωριάδης,
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Αντώνης Δωριάδης

Παίζουν οι ηθοποιοί: Τιτίκα Νικηφοράκη, Χρήστος Δοξαράς

Ο ΩΡΑΙΟΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ του Ζαν Κοκτώ

Πρώτη εκπομπή: 4 Αυγούστου 1978

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Αντώνης Δωριάδης,
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Αντώνης Δωριάδης
Παίζουν οι ηθοποιοί: Τιτίκα Νικηφοράκη, Χρήστος Δοξαράς
Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

ΦΑΥΣΤΑ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΡΑΤ,
ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΡΑΤ

Παίζουν οι ηθοποιοί: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΡΑΤ, ΔΕΣΠΩ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ, ΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΗΝΑΙΟΣ, ΒΥΡΩΝ ΠΑΛΛΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΕΑΚΗΣ, ΕΛΣΑ ΒΕΡΓΗ, ΤΖΟΛΥ ΓΑΡΜΠΗ, ΝΙΚΟΣ ΓΚΟΥΖΟΥΛΗΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΖΕΡΒΟΣ

ΓΚΟΛΦΩ του ΣΠΥΡΟΥ ΠΕΡΕΣΙΑΔΗ

Η Γκόλφω αφορά ένα βουκολικό δραματικό ειδύλλιο σε πέντε πράξεις του Σπύρου Περεσιάδη. Γράφτηκε και πρωτοπαρουσιάστηκε θεατρικά στην Ακράτα, τον τόπο διαμονής του συγγραφέα το 1893. Πολύ σύντομα όμως παραστάθηκε στις Αθηναϊκές σκηνές, στην υπόλοιπη ελληνική επαρχία αλλά και σε πόλεις του εξωτερικού με έντονο ελληνικό στοιχείο (Σμύρνη, Οδησσό, Παρίσι). Η απήχηση που γνώρισε το έργο ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι μικροί θίασοι να το θεωρούν «Σωσίβιο των θιάσων», το έργο δηλαδή που πάντα θα εξασφαλίσει θεατές. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε μεταφέρθηκε λίγα χρόνια μετά και στον κινηματογράφο (1914).

Η φτωχή και ορφανή Γκόλφω, μια όμορφη νεαρή βοσκοπούλα που ξενοδουλεύει υπηρετώντας τον τσέλιγκα Ζήση, γνωρίζει τον έρωτα στα μάτια ενός παλικαριού της περιοχής, του βοσκού Τάσου. Κι ενώ την πολιορκεί το αρχοντόπουλο της περιοχής, ο Κίτσος, εκείνη αρνείται τις προτάσεις του και παραμένει πιστή στους όρκους αγάπης που έχει ανταλλάξει με τον Τάσο. Οι δύο νέοι αρραβωνιάζονται και ετοιμάζονται να παντρευτούν, όταν ο Τάσος δέχεται πιεστικά προξενιά για την εξαδέλφη του Κίτσου και κόρη του τσέλιγκα, Σταυρούλα. Παρά την αρχική του άμεση άρνηση, ο Τάσος τελικά δελεάζεται από τη μεγάλη προίκα της Σταυρούλας και διώχνει την Γκόλφω. Η νεαρή κοπέλα απελπίζεται, χάνει τα λογικά της και καταριέται τον Τάσο. Λίγο πριν τον γάμο τους, η παραλοϊσμένη πια Γκόλφω σηκώνει την κατάρα και τους εύχεται κάθε ευτυχία. Ο Τάσος κλονίζεται από το μεγαλείο του έρωτά της, αλλάζει γνώμη και τρέχει στο κατόπι της, είναι όμως αργά: Η Γκόλφω έχει φαρμακωθεί και ξεψυχά στα χέρια του. Ο Τάσος αυτοκτονεί στο πλευρό της.



Πρώτη εκπομπή: 21 Νοεμβρίου 1955
Επαναληπτικές εκπομπές:
24 Ιουλίου 1955
5 Αυγούστου 1955
5 Αυγούστου 1955
16 Ιανουαρίου 1956
3 Σεπτεμβρίου 1956
31 Μαίου 1959
5 Σεπτεμβρίου 1965
7 Απριλίου 1968
8 Ιουλίου 1979
14 Αυγούστου 1996

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Τάκης Μουζενίδης,
ΜΟΥΣΙΚΗ Νότης Περγιάλης,
ΔΙΑΣΚΕΥΗ Χάρης Λαμπίδης,
Παίζουν οι ηθοποιοί: Σπύρος Ολύμπιος, Αντιγόνη Βαλάκου, Τζόλυ Γαρμπή, Μαρούλα Ρώτα, Μάνος Κατράκης, Φραγκούλης Φραγκούλης, Χρήστος Τσαγανέας, Νάσος Κεδράκας, Γκρ Γεωργοπούλου, Νέζος Γιώργος, Ταξιάρχης Φοίβος, Περγιάλης Νότης, Πάλλης Βύρων, Γεωργούλη Αλίκη